گیاه ابلق چیست

چندرنگی ظاهر قسمت¬های مختلف یک برگ و گاهی اوقات ساقه گیاهان است که رنگ¬های متفاوت دارد. این امر ممکن است دلایل متفاوتی داشته باشد و بعضی از چندرنگی‌ها جذاب و تزیینی است و باغبان‌ها تمایل به حفظ آنها دارند. این عبارت گاهی اوقات هم برای اشاره به رنگ ساختمان غشایی گل‌ها ،کانی‌ها، پوست ،خز ،پر یا پولک حیوانات استفاده می‌شود.

گیاهانی که چنین دورنگی دارند کایمرا هستند، و در بافتشان بیش از یک نوع ساختمان ژنتیکی دارند. فقدان بافت تولید کننده کلروفیل در تعدادی از بافت­ها، در تقابل با بافت­های سبز معمول، موجب چندرنگی با مناطقی سفید و یا زرد در برگ­ها می‌گردد. همانند تعدادی از بافت­های مریستم گیاه که توانایی تولید کلروپلاست را از دست داده و بنابراین بافتی را که تولید می‌کند سبز نیست.

در نوع معمولی از چنین چندرنگی، قسمتی از مریستم که بافت اپیدرمی تولید می‌کند توانایی تولید کلروپلاست را از دست می‌دهد. لبه‌های برگها ممکن است تنها از سلول­هایی که از این بافت مریستم ناشی شده است، درست شده باشد؛ بنابراین، این بافت حاشیه‌ای بیش از سبز بودن سفید و یا زرد است. چندین نوع دیگر از چنین چندرنگی، بسته به بافتی که تأثیر گذاشته است و ارتباط آنها با همدیگر وجود دارد. چندرنگی ممکن است در ظاهر با کل گیاه سازگار و متقارن باشد، یا ممکن است در مکان ایجاد شده به صورت کاملاً تصادفی باشد. در تعدادی از گیاهان، کل شاخه و یا ساقه شامل برگها ممگن است چند رنگ باشد. چندرنگی در بعضی اشکالش بی ثابت است. طبیعت چندرنگی می‌تواند خیلی متفاوت باشد، و گاهی اوقات گیاه به شکل سبزش باز خواهد گشت. در دیگران چندرنگی ثابت است و تحت شرایط و دمای معمولی تغییر نخواهد کرد.

چون چندرنگی به حضور دو نوع بافت گیاهی بستگی دارد، تکثیر گیاه باید با روش گیاهی که هر دو بافت مرتبط به یکدیگر را حفظ می‌کند صورت پذیرد. قلمه ساقه، و پیوند غنچه و ساقه و روش­های دیگر تکثیر که موجب رشد غنچه از گوشه یا زاویه بین شاخه یا برگ با محوری که‌از آن منشعب می‌شود می‌گردد چندرنگی را حفظ خواهد کرد. قلمه با چندرنگی کامل ممکن است سخت باشد، اگر غیرممکن نباشد. قلمه ریشه معمولاً چندرنگی را حفظ نخواهد کرد، چرا که ساقه جدید از نوع ویژه‌ای از بافت که درون ریشه است منشأ گرفته است.

از آنجایی که تعدادی از بافت­ها قادر به انجام فتوسنتز نیستند، گیاه از گیاه عادی سبز رنگ ضعیف­تر خواهد بود. به طور کلی انتظار می‌رود که این گیاهان در طبیعت از بین بروند و تنها راه باقی ماندن آنها از طریق کاشت است.

بعضی از چندرنگی‌های ناشی از جلوه‌های بصری ناشی از انعکاس نور از سطح برگ هستند. این مسئله زمانی می‌تواند اتفاق بیافتد که لایه‌ای از هوا درست زیراپیدرم قرار گرفته و موجب انعکاس نقره‌ای و یا سفید می‌گردد. گاهی اوقات آن را چندرنگی حبابی می‌نامند.

پیله آ یک گیاه خانگی است که این تأثیر را نشان می‌دهد. برگهای بیشتر گونه‌های نگون‌سار چنین الگوی چندرنگی را نشان می‌دهد، که بین گیاهان متفاوت، اما درون هر گیاه پایدار است.

نوع دیگری از چندرنگی انعکاسی ناشی از کرک­هایی است که روی قسمت­هایی از برگ وجود دارد، که ممکن است رنگ متفاوتی از برگ داشته باشند. این نوع از چندرنگی در گونه‌های متفاوت بگونیا و هیبریدهای باغی دیده می‌شود. گاهی اوقات چندرنگی رگه اتفاق می‌افتد- رگه‌های برگ به رنگ سفید و یا زرد در می‌آیند؛ که از کمبود بافت سبز بالای رگه‌ها ناشی می‌شود.

خار مریم گیاهی است که نوع دیگری از چندرنگی رگه در آن اتفاق می‌افتد، اما ناشی از چندرنگی حبابی است که در طول رگه‌ها اتفاق می‌افتد.

یکی از دلایل چندرنگی پوشانده شدن رنگدانه سبز توسط رنگدانه‌های دیگر مثل آنتوسیانین است، که اغلب به کل برگ گسترش یافته و موجب قرمز یا ارغوانی شدن آن می‌گردد. بهرحال در تعدادی از گیاهان، همانند بعضی از شبدرها، آناناسیان، شمعدانی‌های خاص و گونه‌های شبدرترشک، نشان پایدار ناحیه‌ای اتفاق می‌افتد. در گیاهان دیگر مثل حسن یوسف‌هایی که به طور معمولی رشد می‌کنند، چندرنگی ممکن است به طور گسترده‌ای متفاوت باشد. درنیلوفر آبی ببری چندرنگی برگ تحت چراغانی شدید آشکار می‌شود.